نامه روانچی به سازمان ملل در واکنش به ادعای تروئیکای اروپا علیه برنامه موشکی ایران

 مجید تخت روانچی، نماینده ایران در سازمان ملل در واکنش به نامه نماینده سه‌ کشور آلمان، فرانسه، انگلیس به دبیرکل سازمان ملل درباره برنامه موشکی ایران در نامه‌ای به سازمان ملل نوشت: در نامه یاد شده، تلاش دیگری برای تعبیر دلخواه پاراگراف پیوست B قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت سازمان ملل در راستای اثبات ناسازگاری تصور شده در فعالیت موشکی ایران با این پاراگراف انجام شده است.

روانچی در ادامه اظهار کرد: این [موضوع] از طریق استناد به منابع غیر معتبر مانند «رسانه‌های اجتماعی»، ایراد کردن خبرهای قدیمی، استناد به مدارک نهادهایی همچون  آژانس بین‌المللی انرژی اتمی که صلاحیت فنی در زمینه موشک‌ها ندارند، استنادهای بی‌ربط و با انگیزه سیاسی درباره توان موشکی کشورهای منطقه، به کارگیری مکرر کلماتی همچون «اگر»، «ممکن است» و « احتمالا» که حتی منعکس کننده عدم قطعیت کامل هستند و همچنین استناد به محتوای انجمن تخصصی قانون کنترل موشکی، انجام می‌شود.

نماینده کشورمان در سازمان ملل  در ادامه این نامه توضیح داد: همان‌طور که بارها از جمله در نامه‌های نگه‌داری شده در اسناد S/۲۰۱۹/۴۹, S/۲۰۱۹/۳۱۵ و S/۲۰۱۹/۷۵۲  آمده، هیچ اشاره آشکار یا پنهانی به پاراگرف ۳ پوست B قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل(۲۰۱۵) نه به خود قانون کنترل فناوری موشکی و نه به توضیحات آن، وجود ندارد. علاوه بر این، توضیح و محتوای موجود در قانون کنترل فناوری موشکی حتی برای ۳۵ کشور به طور قانونی لازم‌الاجرا نیستند چه برسد به این که به طور جهانی پذیرفته‌شده باشد. بر این اساس، هر تلاشی برای نشان دادن آن‌ها به عنوان یک تعریف پذیرفته شده جهانی، نه تنها اشتباه است، بلکه هر گونه استنادی به آن،  کاملا گمراه‌کننده و غیرقابل قبول است.

او افزود: علاوه بر این، در تعبیر عبارت « معین شدن توانمندی» در آن پاراگراف، تلاش شده است که پیشینه مذاکره شده پاراگراف ۳ پیوست B قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت سازمان ملل(۲۰۱۵) و هدف اصلی آن عبارت نادیده گرفته شود. اضافه شدن عبارت « معین شده» به «قادر به حمل تسلیحات هسته‌ای» که پیش از این در قطعنامه منقضی شده ۱۹۲۹ سازمان ملل(۲۰۱۰) یک تغییر شکل سنجیده به دنبال مذاکراتی طولانی برای حذف برنامه موشکی دفاعی ایران بود  که «مشخص» است منحصرا قادر به حمل کلاهک‌های غیرهسته‌ای می‌باشد. با در نظر گرفتن این واقعیت که هیچ کدام از موشک‌های ایران «مشخص شده‌ که قادر به حمل تسلیحات هسته‌ای» نیستند، پاراگراف ۳ پیوستن B قطعنامه ۲۲۳۱(۲۰۱۵)، به هیچ طریقی فعالیت‌های مرتبط به موشک‌های بالستیک غیر هسته‌ای جمهوری  اسلامی ایران را محدود نمی‌کند. به دنبال این، فعالیت‌های مرتبط، با آن پاراگراف ناسازگار نیستند. بلکه، در دسته‌بندی موضوع مورد بحث یا سازگاری با قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل و پیوست‌های آن(S/۲۰۱۵/۵۵۰ )قرار نمی‌گیرد.

روانچی در ادامه این نامه تشریح کرد: در عین حال، همان طور که در گزارش دبیرکل سازمان ملل (A/۵۷/۲۲۹) مطرح شده است، « هیچ عرف پذیرفته شده جهانی یا ابزاری مختص کنترل توسعه، آزمایش، تولید، تملک، انتقال، به کارگیری یا استفاده موشک‌ها وجود ندارد». همچنین این موضوع، اخیرا در سخنرانی مسئول امور خلع سلاح سازمان ملل در ۲۲ آگوست سال ۲۰۱۹ در شورای امنیت نیز تایید شد که« هیچ عرف جهانی، معاهده یا  توافقی در زمینه کنترل موشک‌ها وجود ندارد» (S/PV.۸۶۰۲).

نمایده کشورمان در سازمان ملل علاوه بر این  بیان کرد: همچنین وقتی موشک قبلی پرتاب شده ایران مورد بحث قرار گرفت، «هیچ اتفاق آرائی در شورای امنیت بر سر این که چگونه این مورد به خصوص پرتاب، به قطعنامه (۲۰۱۵)۲۲۳۱ مرتبط است، وجود نداشت» (S/۲۰۱۷/۵۱۵).

روانچی در ادامه گفت: نویسندگان آن نامه همچنین مدعی شده‌اند که «پیوست B قطعنامه ۲۲۳۱ (۲۰۱۵) مانع انتقال فناوری موشکی از ایران می‌شود» که این تحریف آشکار متن آن قطع‌نامه است. بر خلاف استدلال‌شان و  طبق خود قطعنامه، « تمام کشورها می‌توانند در تجهیز، فروش یا انتقال» چنین مواردی «به یا از ایران مشارکت کنند یا اجازه آن را بدهند». بنابراین واضح است که تمام کشورها می‌توانند چنین فعالیت‌هایی را از ابتدا انجام دهند. آن‌ها تنها لازم است که بعدا به شواری امنیت اطلاع دهند که «بر اساس مورد به مورد برای مجاز کردن چنین فعالیتی» تصمیم می‌گیرد.

او همچنین در این نامه مطرح کرد: با این حال، تا امروز، اعضای به خصوصی در شورای امنیت سازمان ملل، به دلالیل سیاسی واضحی، از اجرایی شدن واقعی سازوکار ضروری برای اتخاذ تصمیم‌های لازمی که این فعالیت‌ها را مجاز می‌کند ، [ فعالیت‌هایی] برای اجزای کامل و موثر همان قطعنامه ضروری هستند، جلوگیری  کرده‌اند. ایران باری دیگر اتهام‌هایی را  که قطعنامه ۲۲۱۶ شورای امنیت سازمان ملل را نقض کرده است، تکذیب می‌کند.

روانچی در ادامه این نامه نوشت: علاوه بر این، تلاشی ناموفق انجام شده است تا فعالیت‌های ایران در زمینه پرتاب ماهواره‌برها را به اجرای پاراگراف ۳ پیوست B  قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت سازمان ملل مرتبط کنند، در حالی که هیچ استناد یا بیان آشکار یا پنهانی، در آن پاراگراف، راجع به موشک‌های ماهواره‌بر وجود ندارد که این [موشک‌ها] فی نفسه برای پرتاب کردن ماهواره به مدار و نه انتقال کلاهک‌های هسته‌ای، طراحی شده‌اند و موشک‌های ماهواره‌بر ایران نیز مستثنی نیستند.

او ادامه داد: در حالی که موشک‌های ماهواره‌بر ایران در دسته‌بندی موشک‌های بالستیک نیستند، چه برسد به این که «مشخص شده باشد که قادر به حمل تسلیحات هسته‌ای هستند»، کاملا واضح است که توسعه، پرتاب ‌آن‌ها یا دیگر فعالیت‌های مرتبط به هیچ وجه مشمول قطعنامه ۲۲۳۱ نشده و از این رو، نمی‌توان حتی آن‌ها را ناسازگار با آن قطعنامه دانست. همچنین جا دارد که ذکر کنیم وقتی پرتاب موشکی ایران در سال ۲۰۱۷ در شورای امنیت مورد بحث قرار گرفت، « هیچ اتفاق آرایی درباره این که این پرتاب بخصوص به قطعنامه ۲۲۳۱ مرتبط است، وجود ندارد»(S/۲۰۱۷/۱۰۵۸)..

نماینده کشورمان در سازمان ملل، همچنین مطرح کرد: در عین حال، جامعه جهانی باید به شدت مراقب رویکرد دارای انگیزه سیاسی آمریکا و برخی دیگر از کشورهای صنعتی باشد که با دستاویزهایی پوچ مانند نگرانی‌های توسعه تسلیحات اتمی در تلاش‌اند تا فناوری‌های بی‌خطر مانند فناوری هوا و فضا را که برای توسعه جتماعی اقتصادی تمام کشورها به ویژه کشورهای در حال توسعه، بسیار مهم است، بد جلوه دهند.

روانچی در ادامه با اشاره به این که فعالیت‌های موشکی ایران چه در زمینه بالستیک و چه در زمنیه پرتاب ماهواره‌ای، مشمول محتوای اصلی یا صلاحیت قطعنامه ۲۲۳۱ و پیوستن‌های آن نمی‌شود، گفت: بنابراین انتظار می‌رود که دبیرکل از گزارش دادن در مورد چنین فعالیت‌های نامرتبطی در گزارش‌هایش درباره اجرای این قطع‌نامه اجتناب  کند.

انتهای پیام